Over de Lente Equinox, met het verhaal van Inanna als mythologische betekenis van groei en ontwikkeling.
Lente-Equinox, 20 maart 2023 (22.24u)
Als we ons bewust zijn van onze omgeving, het waarnemen van de omgeving, merken we dat de natuur zichtbaar ontwaakt. Bomen en struiken hebben knoppen, eerste bladeren verschijnen aan de takken, de eerste plantjes komen zichtbaar bovengronds… vogels fluiten bij het ochtendgloren, genietend van de nieuwe dag. De eindeloze korte cyclus van dag en nacht…
Maar er zijn ook langere cycli, zoals de seizoenen. Het is morgen (20 maart 2023) dat de lente-equinox plaatsvindt, de zon staat loodrecht op de evenaar en astronomisch is de winter ten einde, de lente is daar. We voelen, horen, zien, ruiken en proeven dat de zomer in aantocht is.
Er zijn heel veel culturen die deze vernieuwing (equinox) vieren
Want een equinox is de ‘balans’. Licht en donker zijn perfect gebalanceerd op het noordelijk en zuidelijk halfrond.
Bij de Germanen en de Kelten is dit Ostara…
De viering van de equinox, Ostern of Easter, verwijst naar het paasfeest… Beda Venerabilis (7de – 8ste eeuw, hoofdstuk 15 “Cyclus van de tijd”), vermeldde reeds dat Saksen een godin Eástra eerden (temporum ratione*1).
Deze tekst is geschreven na de kerstening van de het Engeland Maart was Ésturmonath. Jaarlijks vierden ze ôstartage, 2 dagen feest waar Easter vandaan zou komen.
De Romeinen hadden Venus de Grieken Aphrodite en de Vikingen Freya.
De lente-equinox is ook een teken dat de Pasen eraan komt. Namelijk de eerste zondag nadat het volle maan is geweest. Jezus, het symbool van het licht, zal herrijzen.
Ook hier zien we een aantal symbolische gebruiken die verwijzen naar de terugkeer van het licht (herrijzenis). De duisternis wordt verdreven met het licht, het vuur van de Paaskaars.
Licht is namelijk symbolisch ‘iets nieuws’, een nieuwe dag, een nieuwe cyclus, een nieuw idee, een ommekeer….
Het is het licht in de duisternis, de orde in de chaos…. Men gaat het licht verspreiden om de gedachten, de ideeën, plannen.. tot uitvoer te brengen. Van binnen naar buiten, door de
___________
*1 Inleiding in de traditionele en oude visie op de kosmos. Hoe de aarde beïnvloed werd door de zon en de maan, seizoenen, daglengte.. maar ook de Zon en de Maan een invloed had op maangestalte. Deze verhandeling is beschrijft ook oorspronkelijke kalenders, de Hebreeuwse, de Egyptische, de Romeinse, de Griekse, en de Anglo-Saksische. De focus lag op het berekenen van Pasen. Bede schreef deze verhandeling na de kerstening van de Anglo-Saksische landen. Hij beschreef de methode die gebruikt werd door Dionysius Egiguus. Er stonden instructies in hoe de dag van Pasen kon berekend worden aan de hand van de Volle Maan. Hoe bereken je de beweging van de Zon en de Maan doorheen de Zodiac.. deze berekening was gebaseerd op de Hebreeuwse Bijbel. Hij probeerde het christelijke met het astronomische in verbinding te brengen maar ook met de oudere theologische kennis. De berekeningen, de Juliaanse kalender, het ontstaan van de aarde, de maanden, weken en ook de maanstanden erbij ingerekend. Zijn visie was dat de tijd van de equinox niet ontstond op de eerste dag maar dat het licht op de eerste dag ontstond.
Op de vierde dag creëerde God sterren en dus kon het geen tijdsberekening zijn. Hij schreef over de maancyclus, de relatie Maan-Zon en aarde. De getijden. Hij schrijft eveneens over de anomalieën in de tijdspanne van het jaar waardoor er een schrikkeljaar ontstond. Hij zegt dat de Maan ouder … dan komen de maanden en de dagen aan bod, de incarnatie van Christus, Easter en nog enkele cycli van de maan. In zijn werk schrijft hij over de ‘6 ages of the world’, ‘Major Chronicle’, ‘Chronicon Universale usque ad annum 741’ en ‘Chronicum Moissiacense (Mozes)’.
• De eerste tijd is van Adam tot Noah, 1656 jaar volgens de Hebreeuwse Bijbel en 2242 volgens het Septuangint (Grieks Oude Bijbel)
• De tweede tijd van Noah tot Abraham, 292 of 272 jaar volgens de Hebreeuwse Bijbel en de Septuagint (Grieks oude Bijbel)
• De derde tijd van Abraham tot David, 942 jaar volgens beide boeken • De vierde tijd is van David tot Babylonische vernietiging, 473 jaar Hebreeuwse Bijbel, Septuagint is 485 jaar
• De vijfde tijd van Babylonische vernietiging tot de advent van Christus 4
• De zesde tijd van de advent tot het einde der dagen. Als laatste verhaalt hij over het einde der tijden in de zesde tijd en de komst van de Antichrist. Dan gaat hij verder met de 7de en 8ste tijd, dood terugkeren naar het leven, de transformatie…
We vernietigen wat dood is en creëren wat nieuws. We laten de duisternis, de donkere periode achter ons, de periode van stilstand (ondergronds gegaan) is zichtbaar voorbij.
De eerste zaadjes zijn reeds gezaaid en moeten nu groeien. Daar is licht en warmte voor nodig, het vuur, met zijn stijgende vlammen die licht en warmte verspreiden.
Maar vuur is ook in ons. Het transformerende, van binnen naar buiten… De winterperiode is voor veel mensen een periode van inkeer, maar de winterzonnewende heeft de belofte gedaan dat het helemaal weer goed komt. Want de zomerkoning heeft de winterkoning verslagen en de belofte dat het licht zal wederkeren is reeds gemaakt.
Men laat het oude los en maakt plaats voor wat nieuws. Donker, duisternis, het onbekende… maar licht en duisternis werken samen want zonder het één kan het ander niet bestaan.
Het is dan ook de gebundelde kracht van licht en duisternis die vorm geeft (de seizoenen):
• Nieuw leven ontstaat in de lente.
• Volle bloei komt in de zomer tot ontwikkeling.
• De ballast laat los in de herfst (bladeren laten los en ander organisch (natuurlijk) afval blijft liggen.
• De ballast van de herfst is voeding voor de bodem die opnieuw leven gaat ontwikkelen (winter).
De meeste planten die terugkeren worden mooier en sterker.
De godin van Lente-Equinox of Easter
In de niet-Christelijke mythologische culturen spreekt men over een godin, dit in tegenstelling tot de Christelijke leer. De godin Eostre. In de Christelijke traditie verwijst ze naar Pesah.
Pasen is een verwijzing naar het Hebreeuwse maar in oude tradities verwijst ze naar het Proto-Indo-Europees Eos en Aurora ‘schijnen, de opkomst’. De opkomende zon, naar de zonopkomst…
Eostre was de godin van de ochtend, het oosten. Ze werd uiteindelijk ook verbonden aan de lente en vooral de vruchtbaarheid. Want de bron, de lente, is de zonsopkomst en de belofte van de winter met zijn duistere dagen zijn voorbij. Bede spreekt van Eosturmonath (betekent de maand van de Maan) ofwel Eostre. De godin Eostre werd geëerd in de Eosturmonath.
Jacob Grimm schrijft over de Germaanse mythologie dat een groot Christelijk feest, die plaatsvindt in April of einde Maart genaamd Ostara. Het is een aanbidding in een hoger wezen maar zo diepgeworteld dat de christelijke leraars de naam hebben behouden. Ze hebben deze dan verbonden aan de een van de oudste vieringen. De godheid van de stralende dageraad, het opkomende licht, een schouwspel van vreugde en zegen en waarvan de betekenis opgenomen werd in de dag van wederopstanding van de christelijke god.
Vorige eeuw werden in Morken en Harff te Duitsland archeologische vondsten gedaan met graveringen, die dateren uit de periode 150-250, dat deze gewijd waren aan goden of een god, genaamd Austriahena die ethymologisch verbonden is aan Eostre / Ostara/ Eostre.
Eostre is een moderne weergave met hazen
In Noord-Engeland werd Eostre niet gevierd op dezelfde dag dat de Romaanse kerk dat deed. Het was in de 7de en 8ste eeuw werd het ongeveer gelijkgesteld met de Kerk. De datum van Pasen is namelijk gekoppeld aan de mythologie van de maancyclus. De eerste zondag na de astronomische volle maan.
Eostre symboliseerde dus de eerste volle maan na de equinox, symbolisch ‘de zwangere fase van de godin die vruchtbaar was’. Het groeiseizoen. Historisch gezien gaat de lente-equinox dan ook samen met godinnentradities. Maar aangezien de kerk meer patriarchaal gericht was, werd deze in Christus veranderd.
Er gaan verhalen rond dat Eostre in verband werd gebracht met hazen. De hazen werden dan in verband gebracht met de maan. Hazen hebben een zeer hoog voortplantingsvermogen en zijn symbool van eeuwige vernieuwing. Godinnen hebben een moederlijk aspect en worden zo vaak afgebeeld met konijnen. Maar het bewijs van deze associatie ontbreekt.
Er zijn wel parallellen met lentegodinnen uit andere culturen. Slavisch godin Vesna, godin van lente en vruchtbaarheid. Ze werd gelinkt aan de winter- en de godin van de dood Morena of Marzanna. Vesna werd elk voorjaar vereerd omdat zij koning winter had verslagen, de dood. Haar overwinning werd uitgebeeld als een het in ‘brand steken van Morena’.
Vesna is ook licht, de terugkeer van het licht. In de noordelijke streken is er een sterk uitgesproken duisternis. ook verder in de tijd werd een feest van liefde, vruchtbaarheid en wedergeboorte gevierd.
Tijd van overgang dus van de rust naar de actieve periode, het nieuwe leven ofwel de vernieuwing. Pesach of Pasach is een ‘passage, overgang’. Het is niet vast maar bepaald aan de astronomische periode. De zon komt dan exact in het Oosten op. In het jaar 325 werd het lentefeest verschoven naar de datum die we nu kennen als lente-equinox. Het werd het lijden van Jezus die herboren wordt als de ‘verlosser’. Het is de verlichting die hij bracht en niet zozeer de natuurlijke overgang meer zoals ze gekend was. bepaalde historische gebouwen waren zo gebouwd dat op de dag en het moment van de equinox het licht schijnt door de hoofdingang naar binnen.
Historische gebouwen:
• Piramide van Gizeh
• Pantheon Rome
• Stonehenge Engeland
Ishtar: de tijd van de Mesopotamiërs en Assyriërs
Het feest van de moedergodin van het oosten, de ochtendster. Ishtar is het feest van de Feniks. Een Vuurvogel die herrijst uit haar eigen as en een nieuwe levenscyclus symboliseert. Het is de vuurvogel die al zeer veel eeuwen geleden symbool stond voor het nieuwe leven bij de Egyptenaren als Horus, de Inca’s als de Andesvogel, de Indianen de Firebird-totem…
Katharen kenden de duif en zo is ook de ooievaar en de duif nog gekend in onze tijd. Inanna die bij de Soemeriërs stond voor de vrouwelijke krachten, een hemelgodin met een zeer vitale kracht. Ze was dochter van de hemelgod An. Zowel de vruchtbaarheid, liefde en oorlog, de belichaming van Venus.
Ze is zowel koningin van hemel en aarde, dochter van de maan, zus van de zon en de ochtend en Avondster. Ze is Venus en Aphrodite. Inanna was een vrouw, een moeder, een priesteres, koningin en godin die door wetten en vaardigheden een beschaving ontwikkelde en die afdaalde in de diepte van de onderwereld … De onsterfelijkheid van de ziel.
De cyclus van het nieuwe jaar begint door afscheid te nemen van het oude, het ontsteken van het vuur of het licht in je hart, het oude loslaten en een productief jaar beginnen.
Het is een zeer oude godin en op kleitabletten zijn er afbeeldingen gevonden die verwijzen naar haar. Dit uit 5000 V.C. in gebieden tussen Tigris en Eufraat. De manifestatie van kosmische oerkrachten, dat wat leven en bewustzijn voorbrengt. Soemeriërs hadden eveneens een mythe gerelateerd aan de levensboom.
Inanna, koningin van hemel en aarde Dochter van de maan, zus van de zon.
Inanna is in het Soemerisch pantheon, de ochtendster en Avondster, de Venus-Aphrodite. Maar haar verhaal gaat over de vrouw, moeder, priesteres, koningin, godin die haar volk niet alleen wetten en vaardigheden bijbracht om te ontwikkelen tot een beschaving maar ook door af te dalen in de onderwereld en weer terug te keren ons verteld over de onsterfelijke ziel.
Gedichten verhalen over 4000 jaar geleden, sommigen misschien ouder, gegraveerd in kleitabletten. Ze hebben al die tijd begraven gelegen onder ruïnes van oude steden die ooit floreerden tussen Tigris en Eufraat. De fragmenten die gevonden zijn werden gedurende 150 jaar gevonden en ontcijferd.
De gedichten zijn allegorisch van aard, ze geven, een weergave van gedachten, die door andere culturen in mythe en geschriften weer terugkeren. Het is een verslag over het begin van de wereld, een levensboom, een boom van wijsheid, over het stelen van gaven die goden bezitten, het denken van de mens wordt aangeroepen en laat ons normen, waarden, wetten, gewoonten, vaardigheden, wetenschappen van de beschaafde wereld zien, maar ook de innerlijke belevingswereld, de ontdekkingstocht van de innerlijke duisternis, het brengt ons naar sferen die onze ziel in de periode dat we slapen, en ook na de dood waar wegen kruisen.
Het eerste gedicht begint met:
In de eerste dagen toen alles wat nodig was tot leven werd gewekt,
In de eerste dagen toen voor alles wat nodig was goed werd gezorgd, . . . Toen de hemel zich van de aarde had verwijderd,
En de aarde zich van de hemel had afgescheiden,
En de naam van de mens werd vastgesteld;
Toen de god van de hemel, An, de hemelen had weggevoerd,
En de god van de lucht, Enlil, de aarde had weggevoerd,
Toen de Koningin van het Grote Beneden, Ereshkigal, de onderwereld als domein had gekregen, . . .
Het ontstaan van de 3 werelden, het Grote Boven, de aarde, het Grote Beneden. De onderwereld of het Grote Beneden, was donker en angstwekkend, de doden woonden daar. Men kon niet terugkeren van deze duisternis, mysterieuze processen, voortbrenging en vernieuwing…
Deze duisternis is zo diep, er is geen vat op. Het is het onderbewustzijn… maar in dat onderbewustzijn zijn vele processen gaande die men niet ziet.
Dan gebeurd het dat een ‘enkele boom, een huluppu-boom / Werd aan de oever van de Eufraat geplant’iien het water voedde hem van de bron. De zuidenwind ontwortelde hem en zo werd hij met de rivier mee afgevoerd.
Inanna, een vrouw die ‘leefde in angst voor het woord van de god,
van de hemel, An / die leefde in angst voor het woord van de god van de lucht, Enlil, / Trok de boom uit de rivier’ en plantte hem in haar ‘heilige tuin’ in Uruk. Deze huluppu die eigenlijk geplant was door Enki, god van de wijsheid, komt ook voor in andere scheppingsverhalen.
Allen verwijzen naar de drie werelden of niveaus van wezens en bewustzijn.
Ze zijn geworteld in de donkere gebieden er beneden, de takken strekken zich in deze aardse wereld uit en brengen voedsel, beschutting, kennis aan de wezens .. dit terwijl de kruinen zich verheffen naar de hemel. Het verband tussen wortels van deze bomen (kronkelend en draaiend in de aarde doordringen, maar niet zichtbaar) en de serpenten / slangen die de ‘wijzen’ voorstellen, zij die het heilige bewaken, en zich in het onbekende wagen om deze mysteries te onderzoeken die het leven ons brengt.
• Inanna zorgde tien jaar lang voor de boom, en de boom werd dik;
• Toen maakte een slangiii die niet kon worden bezworen
• Haar nest in de wortels van de huluppu-boom.
• De Anzu-vogeivl broedde zijn jongen uit in de takken van de boom.
• En het donkere meisje Lilith bouwde haar huis in de stam.
‘De jonge vrouw die ervan hield te lachen, huilde’, maar ondanks haar verdriet verliet ze de boom niet. Maar dan kwam een held, Uruk, Gilgamesh, de tuin binnen.
• Gilgameshv doodde de slang die niet kon worden bezworen.
• De Anzu-vogel vloog met zijn jongen de bergen in;
• En Lilithvi vernielde haar huis en vluchtte de wildernis in, naar onbewoonde gebieden.
• Gilgamesh maakte toen de wortels van de huluppu-boom los;
• En de zonen van de stad die hem vergezelden, sneden de takken af.*vii
Gilgmash sneed uit de stam een troon en bed zijn ‘heilige zus’. Uit de kruin en wortels maakte Inanna een mikku en pukku (staf en ring) voor Gilgamesh.
De jeugdige Inanna werd volwassen, de vrouwelijke kracht ontwaakte zich en ze kreeg meer zelfvertrouwen. Dan realiseerde ze zich dat ze de ‘goddelijke gaven’ nodig had om zich als koningin te kunnen vestigen om haar volk te leiden. vindingrijkheid en moed – net zoals Prometheus deed voor de Grieken – net zoals de coyote en de kraai deden voor de Noord- Vindingrijkheid en moed – net zoals Prometheus deed voor de Grieken – net zoals de coyote en de kraai deden voor de NoordAmerikaanse Indianen – en net zoals ieder van ons doet als we onszelf willen leren kennen – vond ze deze. Ze plaatste de kroon van de steppe op haar hoofd en zei: ‘Ik, de koningin van de hemel, zal de god van de wijsheid bezoeken. . . . Ik zal Enki, de god van de wijsheid, eer bewijzen in Eridu.’ Enki viiizag haar aankomen en zei tegen zijn bediende: *ix
• Wanneer Inanna de heilige tempel binnengaat
• Geef haar dan boterkoek te eten.
• Schenk koud water in om haar hart te verfrissen.
• Bied haar bier aan voor het standbeeld van de leeuw.
• Behandel haar als gelijke.
• Groet Inanna aan de heilige tafel, de tafel van de hemel.
Enki en Inanna dronken, feesten aan de tafel van de hemel tot Enki, onder invloed van drank proostte op Inanna:
• In de naam van mijn macht!
• In de naam van mijn heilige tempel!
• Aan mijn dochter Inanna zal ik geven
• Het hoge priesterschap! Goddelijkheid!
• De edele, duurzame kroon!
• De troon van het koningschap!*x
Inanna antwoorde: ‘Ik aanvaard ze!’
Daarop hief Enki 14x de beker en bood Inanna de heilige ‘me’ aan. (de kwaliteiten van een beschaving) bijna 100 ervan, waarvan de capaciteiten van een held, bekwaamheden van gezagsdrager, vaardigheden van een beschaafde maatschappij, waarheid, het afdalen in de onderwereld en het weer opstijgen uit die onderwereld, een scherp en waarnemend oor, het verheugd zijn van het hart, het vellen van oordelen, nemen van beslissingen….
Het zijn de ‘gaven’ die veel negatieve gevolgen van het ontwakende denkvermogen.
Maar Inanna nam ze allemaal. Eenmaal Enki nuchter was, werd hij zich bewust van zijn actie. Isimud, zijn bediende stuurde iemand om Inanna te halen en de ‘heilige gaven’ terug te brengen. Inanna was boos en zei dat Enki zijn belofte had gebroken. Nog 6x keer heeft Isimud geprobeerd maar tevergeefs. Ook stuurde hij 6x demonische wezen – de woestharige monsters, de vliegende reuzen, de draken – om toch maar haar Hemelboot te kunnen bemachtigen, maar Inanna’s dienaar, die krijgsvrouw was, Ninshibur overwon ze allemaal.
Van alle ‘me’ die Inanna kreeg, waardeerde ze het vermogen om beslissingen te kunnen nemen het meest. Net zoals Enki. De andere gaven zouden geen waarde meer hebben als ze het terug gaf. Ze besloot dat ze alles wat ontvangen werd te delen met haar volk. (wilskracht, initiatieven nemen, onafhankelijk zijn, is niks waard zonder beslissingen vermogendheid) Bij de Witte Kade van Uruk werd ze welkom geheten, zang en feest werden haar geboden, ze verdeelde de gaven onder haar volk en ontdekte dat ze meer had dan Enki haar gegeven had. Trommels, tamboerijnen, kunstnijverheid van vrouwen, … de volmaakte toepassing van de heilige ‘me’ waren allemaal inbegrepen. Enki verzoende zich met het gebeurde en zegende Inanna en zei:
In de naam van mijn macht! In de naam van mijn heilige tempel! Laat de me die u heeft meegenomen in de heilige tempel van uw stad blijven. Laat de hogepriester zijn dagen bij de heilige tempel doorbrengen met zang. Laat het de bewoners van uw stad voor de wind gaan, Laten de kinderen van Uruk zich verheugen. . . . Laat de stad Uruk zijn verheven plaats weer innemen.
De heilige ‘me’ omvatte de geestelijke vormen, patronen die de basis vormen van ons sociaal gedrag. Het zijn de grondslagen van de wetten en vaardigheden die een beschaving groot maken of breken. Ze zijn herkenbaar als de sleutels bij gerespecteerde wetgevers, aan de mensheid aangeboden als een sociale, wettelijke en rechterlijke stelsels van de wereld De gedragsregels die wij volgen brengen goddelijke harmonieën naar de aarde en maken ons leven rijker.
De verloving van Inanna en Dumuzi
Het liefdesverhaal waarin de beeldspraak beschrijft hoe bipolaire energieën die rondom ons heen bestaan, op een creatieve manier met elkaar kunnen worden verweven waarin ze samenwerken.
Inanna trouwde de schaapsherder Dumuzi, door haar broer. Maar Dumuzi zijn kledij was niet naar de zin van Inanna want ze wees hem af: ‘kledij is grof, wol is te ruw’… maar dan volgt ze de stem van haar moeder (intuïtie) die zegt dat Dumuzi voor haar als een vader en moeder zou zijn. Hij zou haar liefhebben en zorgzaam zijn. Maar wilde ze als godin zo behandeld worden? De goddelijke kracht die ze symboliseert moest gekoesterd worden en beschermd worden als ze zich op dit gebied wilde manifesteren.
Metafysisch is dit het denkbeeld van een avatara, een goddelijke kracht, met gebruik van het geestelijk voertuig, in een menselijk lichaam, dat afdaalt om de mensheid te vereffen… Dumuzi, liefhebbende maar grove mens, wordt koning door zich te verenigen met de godin. Hij wordt ontvanger en schenker van zegeningen die van boven komen.
Het eindigt heel menselijk. Na de bruiloft en de huwelijksreis gaat Dumuzi naar Inanna, hij is zelfverzekerd en wil de troon opnemen. ‘Kom, mijn geliefde zuster, ik verlang ernaar om naar het paleis te gaan. / Maak me vrij . . .’
Toen haar twee zonen volwassen waren opende Inanna haar oor, ze werd zich bewust van de nood van Ereshkigal, haar oudere zuster. Ze treurde namelijk over de dood van haar man. Inanna voelde zich verplicht naar de donkere wereld af te dalen. De stille roep geeft aan dat de Koningin van het Grote Beneden en de Bewaker van de Mysteries van de Dood, wilde dus een deel van het geheim onthullen. Ze maakte zich klaar op de afdaling, Inanna bezocht en verlies elk van haar tempels in de 7 steden van haar rijk en nam de 7 heilige ‘me’ in haar handenxi. De kracht was toegenomen voor de komende beproeving, de deugden had ze haar eigen gemaakt. Versierd met 7 symbolen van Koningin, daalde ze af. Het Grote Beneden. Het getal 7 symboliseert de heelheid die vermengd of gesublimeerd wordt in de menselijke en geestelijke elementen die plaatsvinden bij hogere inwijdingen.
Terwijl ze onderweg is naar de onderwereld, zegt ze tegen haar Ninshubur, trouwe dienaar, om de vaderen te vragen voor hulp. Als ze na 3 dagen en nachten niet zou terugkeren zou ze gered moeten worden van de doodxii. Maar eenmaal bij de buitenpoort, klopte ze aan en eist toegang. Neti, poortwachter, informeerde en vroeg: ‘wie bent u?’, Inanna zei: ‘Ik ben Inanna, Koningin van de Hemel / op weg naar het Oosten’. De poortwachter zei haar te wachten. Ereshkigal werd geïnformeerd over de komst van Inanna, ze sloeg op haar dij en beet op haar lip, ze droeg Neti op:
De zeven poorten van de onderwereld te ontgrendelen.
En dan, één voor één, elke poort op een kier te zetten.
Laat Inanna binnenkomen.
Verwijder haar koninklijke kledingstukken wanneer ze binnenkomt.*xiii
Laat de heilige priesteres van de hemel diep gebogen binnenkomen.
Inanna liet haar 7 kledingstukken vallen bij elk van de 7 poorten.
Ze was compleet naakt in de troonzaal. 7 rechters van de onderwereld velden een oordeel over haar. Ereshkigal richtte dan de ogen van de dood op Inanna, (ze gaf opdracht met de inwijdingsgeboorte door te gaan). Ze was van een mooie vrouw overgegaan in een lijk dat aan een haak aan de muur hing als een wegrottend stuk vlees. (haak of kromme spijker staat voor het doordringen naar een andere wereld, gedachte in haakvormige Hebreeuwse letter waw.. betekent een ‘opening’ of ‘doorgang’. Het aan de muur hangen is wat vastzitten aan, gekruisigd op de eigen bestemming…
Na 3 dagen en nachten keerde ze niet terug. Ninshibur (geestelijke zelf van Inanna) ging naar de tempel in Nippur. Ze verzocht vader Enlil haar te helpen. Hij wilde zich niet mengen omdat terugkeren uit de Grote Beneden onmogelijk is. Ninshibur ging terug naar de tempel van Ur en zocht hulp bij Vader Nanna, ook deze weigerde hulp te verlenen. Eridu was de volgende die ze om hulp vroeg. In Ninshibur ging ze naar Eridu en vroeg vader Enki om haar te redden.
Enki haalde het vuil onder zijn vingernagels en vormde 2 wezens die niet mannelijk en niet vrouwelijk waren… zij kregen opdracht naar de Onderwereld te vliegen en wanneer Erishkigal zou kreunen, steunen en zuchten tijdens de bevalling, dus tijdens de weeën… zij dit ook moesten doen… Ze deden dit uitstekend want Erishkigal voelde zich getroost door hun medeleven. Ze bood hen een geschenk aan. Maar zij wilden enkel het lijk aan de muur. Ze kregen het mee. De instructie van Enki was om het lichaam met voedsel en levenswater te druppelen. Inanna stond op en was herboren!
Soortgelijke inwijdingsrituelen vinden we ook terug in de Egyptische en Tibetaanse Dodenboek, net zoals in het hermetische ‘Visioen van Hermes’.
In het Visioen van Hermes, reist de ziel naar de zon, stopt onderweg bij de 7 planetaire stations, daar leren ze de geheimen en een deel van zichzelf te verwijderen. Enkel zo kan men zich verenigen met het zuivere goddelijke. Tijdens de terugtocht zal de ziel de achtergelaten delen weer opnemen en laat het lichaam in trance het licht binnenbrengen.
Er zijn er die de afdaling vergelijken met de dagelijkse cycli van geboorte, zuivering, transformatie, dood en wedergeboorte. Maar ook de diepten van ons ‘zijn’, de illusies en vooroordelen die we opbouwen, de angsten waar we door verblind zijn moeten begrepen en gezien worden om los te kunnen laten en zo het goddelijke zelf kunnen ontdekken en ontwikkelen.
Voor Inanna die verrezen is de Onderwereld kon verlaten, wilden de rechters dat ze een plaatsvervanger zou regelen. Inanna werd omringd met demonen, zij die niet eten noch drinken, zij die fladderen tussen hemel en aarde en geen goed of kwaad kennen… de demonen die zich vastkleven aan het lichaam van Inanna, ze eisten haar dienaar Ninshibur. De godin weigerde. ‘Nee! Ninshubur is mijn voortdurende steun en toeverlaat, mijn vriendin, beschermster, en wijze raadgeefster. Ik zal u Ninshubur nooit geven.’
Terwijl Inanna naar huis ging, stopte ze bij de 7 steden en de tempels van haar rijk, de demonen eisten dat ze een van haar twee zoons zou afgeven maar ook dat weigerde ze. Ze arriveerde in Uruk waar Dumuzi, haar jongere echtgenoot op zijn troon zat en in beslag werd genomen door het koningschap. Hij merkte haar komst niet eens op. Ook de liefde voor haar was weg. Alles wat ze hadden gedeeld was weg. Inanna was gekwetst.. ‘Neem hem! Neem Dumuzi mee!’
Dumuzi probeerde te ontsnappen met de hulp van zijn zus Geshtinanna en Inanna’s broer Utu. Maar uiteindelijk werd hij gevangen genomen. De demonen namen hem mee. Inanna miste hem wel en zo voelde zijn zus en moeder hun. Ontroostbaar was het land in droefheid geslagen. Een heilige vlieg die rondvloog kwam aangeven waar Dumuzi lag. Inanna en Geshtinanna troffen hem huilend aan. Hij zei tegen Inanna:
‘Jij zal naar de onderwereld gaan De helft van het jaar. Jouw zuster, omdat ze dat heeft gevraagd, Zal de andere helft van het jaar gaan. Op de dag dat je wordt geroepen, Op die dag zul je worden meegenomen. Op de dag dat Geshtinanna wordt geroepen, Op die dag zul je worden vrijgelaten. Inanna gaf Dumuzi in handen van de eeuwigheid.’
Het was de verzoening tussen Dumuzi en Inanna. De relatie koning / koningin, man / vrouw, vader / kind, broer / zus, is de dualiteit van het mannelijk / vrouwelijk, positief / negatief, geest / stof, … dat wat zich overal rondom ons en in de kosmos bevindt. De halfjaarlijkse verblijfsperiode in de Grote Beneden werd afgewisseld met halfjaarlijkse vrijheid. En dat wijst op de veranderingen van de seizoenen, de natuur, van de dorheid naar de overvloed, in het leven van de mens, op de afwisseling van perioden van rust, de tijd van overpeinzing en voorbereiding, de perioden van activiteit en expressie.
De veelzijdigheid van Inanna wordt dus als kind van de goden aangeduid. De potentiële kwaliteiten die zich ontplooien van meisje tot vrouw, van vrouw tot moeder, priesteres, ingewijde, koningin en de stellaire godin. Het vrouwelijk aspect van de kosmisch en menselijke krachten, het tweevoudige karakter. Die ook zoals de mens momenten heeft van het volledige beeld van de menselijke eigenschappen. De veelzijdigheid, de mogelijkheden… ze is Aarde Moeder, ‘even hoog als de hemel, even breed als de aarde.’ De zorgzaamheid voor anderen is de redding en de tedere verzorging van de huluppu-boom , maar ook uit het bemachtigen van de goddelijke gaven die de mensheid bezit.. ook als het leven in gevaar komt… dus het geestelijke in de mens die moeilijkheden kan overwinnen en zo steeds completer wordt.
Het zijn deze allegorische gedichten die als gids gebruikt kunnen worden anderen te helpen… de waarde van het leven kunnen verklaren, herkenning van wat in onze eigen natuur ligt… dit door de wetten en deugden die door de goden zijn gegeven.
Het steeds vooruit gaan, dat wat niet meer dienst doet los te laten, de schilfers van onze huid los te laten zodat deze zich kan vernieuwen… een vertrouwen en uitdrukking geven aan de liefde en wijsheid van de moeder / priesteres / godin die in ons hart huist… dat is wat Inanna met haar ‘oren’ doet..
de wijsheid en waarheid vinden. Het is de lente … de zomer… en wordt daarna in de onderwereld losgelaten.. om weder herboren te worden…
Eindnoten met korte uitleg
i De Schepping… het begin.. de kosmos en de Soemerische beschaving … hemel en aarde werden gescheiden, de goden brachten de mens naar de aarde… er ontstond een dag en een nacht. En alles wat daartussen was, werd het ‘leven’ genaamd in de fysieke wereld. Dit met al zijn goddelijke kwaliteiten.
ii De Huluppu boom, de boom is de levensboom. Deze boom is wat groeit zolang we ontwikkelen. Gedurende deze reis krijgt de boom te maken met allerlei zaken die zich vast gaan hechten in de takken, de wortels, de omgeving bepaald dit mede.
De boom is dus wat aarde en hemel verbindt, slang is de aarde, de stormvogel is de goddelijke… alles leeft in deze boom.
De Boom als mens en de mens als een boom is dus de kosmische verbinding tussen deze drie werelden. De wortels reiken naar onder en de kruin naar boven, de stam die in het centrum staat is verticaal gepositioneerd. De voeten in de aarde voor de stabiliteit maar anderzijds wil men uiteraard naar de hemel gaan, het goddelijke bereiken. De wortels bevinden zich in de aarde, dat wat men niet ziet. De beweegredenen die vaak onbekend zijn. De kruin zijn mannelijk elementen, het vuur en de lucht, daadkracht en intellect, maar onder zijn de wortels die staan voor het vrouwelijke, de energie van water en aarde, het gevoel en de zintuigen. Vertaald krijgt men dan dat de boom het licht en de lucht via de kruin binnenhaalt, het voorziet de boom van leven, maar deze boom moet gevoed worden met water en voeding die ze uit de aarde haalt via de wortels. Het zijn de vier elementen die in balans moeten staan om een krachtige boom te worden. De Huluppu boom is de oudste kosmische boom beschreven, scheiding tussen middenwereld, aarde en onderwereld. iii Slang, gekend als het ‘niet kennen van bekoring’, breng ons niet in de verleiding … de zwakheden onder ogen durven zien en het niet toegeven aan… het zijn de fysieke beproevingen die men tegenkomt in het dagelijkse leven. gebaseerd op het ‘ik’. Zij haalt de mens over om de zwakheden uit te voeren (Eva en de appel)
iv Anzu, een vogel afgebeeld als leeuw en arend, hij schept de zuidenwinden.. maar ook diefstal van dat wat de goden ons meegeven op aarde. Het zelfbewustzijn creëert ook angst. We weven ons eigen web gedurende ons leven. Alles hangt samen zowel verleden, heden en toekomst. Dus door het verstand vergeten we vaak te voelen wat goed is voor ons. (verstand en emotie moet dus wel in balans staan!)
v Gilgames, is een mensenverhaal, het begin… het ontstaan van de kosmos is uit An: de eerstgeborene uit de Oerzee, de wateren van de Ruimte , de voorvader van de goden en hij heerst over de hemel en de kosmos. (Grieks Ouranos) De aarde is Ki Het samenkomen creëerde Enlil (Lucht), ademen en woord van het Anoe, Enlil maakt de Maan (Nanna) Nanna maakte Oetoe (zon) en Inanna (gelinkt aan de hemel, de liefde en de strijd)
vi Lilith, een vrouwelijke demon, een maagd, zij die in de boom woont, de stam. Een vrouw, ze brengt zowel de levende (levensscheppende krachten (seks) als de dood (transformatie) en huist in het energetische systeem van de mens.
vii Het kappen van de stam en de takken zijn hulpmiddelen die ook vaak terugkomen bij natuurbelevingen. Want het slaan met stokken is het wegjagen van…
viii Enki, hij is zoon van Anoe, de heer van de Aarde en de Afgrond, Wijsheid
ix Een taveerne, het bier en het water dat gesterkt wordt. Een ontmoetingsplaats die vaak door vrouwen werd bestuurd. Het bier werd in de grond begraven om het koel te houden, er was een gistkuip waar graan, kruid en water samengevoegd werd om het gistingsproces te ondergaan. Het rijpen… In dat vat moest het water weg kunnen vloeien en dus bevatte het gaatjes. Dat biervocht werd dan opgevangen. Men heeft in het oosten van Sumerië, (Elam) een herberg gevonden, het had vier zijden die allen gericht waren naar de vier windstreken.
De tempel, is het huis van de echtgenote. Het Heilige Huwelijksritueel vond plaats in taveerne. De taverne was namelijk een magische plaats waar de godin aanwezig was. Het bier was ‘genezend’ en de taverne werd ook gebruikt om het kwade af te wenden. Er is een Biergodin Ninkasi die monden vult. Men heeft een bezweringsritueel gevonden waarbij de herbergier Inanna oproept om de zaak te laten groeien. Hij moet stof verzamelen van het gebouw, dat op het altaar leggen, zoetigheid en wierook verzamelen. Een scepter, een troon en staf moet voorzien zijn wat symbolisch de ontmoeting is tussen koning en godin, de vruchtbaarheid en voorspoed.
x De wereldlijke macht in handen hebben, in dit geval de ‘me’, de goddelijke en de aardse zaken in balans gebracht om het goddelijke in jezelf te bereiken
xi De zeven: het zevenvoudige samenspel van de zoektocht naar het innerlijke succes: hemel en aarde samenbrengen, de geest, de ziel, het lichaam .. we zien deze ook in de zeven zonden en 7 deugden. Ook is 7 het getal van de volmaaktheid.
xii Drie dagen en drie nachten, de tijdsperiode dat de ‘nieuwe maan’ die niet zichtbaar is, terugkeert naar haar wassende schijngestalte.
xiii Het vrij zijn van enige menselijke bedekking duidt op de bevrijding van het ‘ego’. Dus het nemen van de meest zuivere vorm van het zelf
Meer uitgebreide blogs over betekenissen lezen? Bekijk onze edelstenen betekenis blog eens.