Ben ik me bewust van mijn omgeving of gedraag ik me als een toerist? Een tijd terug had ik het op de Facebook groep al even over bewustzijn, daar wil ik vandaag graag wat dieper op ingaan. Want hoe verbonden zijn we nu eigenlijk met de natuur en onze omgeving? Als heks nemen we, maar wat geven we nou eigenlijk terug?
Als je loopt door het bos dan kan je daar om verschillende redenen zijn. Je kan er zijn om je hond uit te laten, tot rust te komen, iets te halen om te gebruiken (voor je magie) of simpelweg om er gewoon te zijn. Wat het geval ook moge zijn, er is altijd genoeg om te voelen en te ervaren. Als ik door de natuur loop – zeker als ik er langer in loop – voel ik me dan ook verbonden met de oerbron.
Hoe meer sensaties ik ervaar; de wind tegen mijn huid, de geuren en kleuren van het bos, hoe meer ik me verbonden voel, maar maakt me dat een heks of eerder een natuurmens? Ik durf het niet te zeggen, wat ik wel weet is dat het vertrekpunt voor mij verbondenheid en bewustzijn is. En dan bedoel ik dus bewust niet de verbondenheid met mijn telefoon op dat moment. Begrijp me niet verkeerd, ook ik maak soms een foto van de dingen die ik mooi vind, maar deze foto is niet mijn drijfveer om naar het bos te gaan en deze foto te maken.
Dit bewustzijn gaat wat mij betreft een stuk verder nog dan alleen ervaren. Ik ben maar een klein deeltje uit een groot ecosysteem waar we allemaal onderdeel van uitmaken, als mensen, maar ook dieren, lucht, bomen, enz. Een van de dingen waar ik bijvoorbeeld op let is het te bedenken wat ik breng voordat ik haal. Want het is mens-eigen om een zeker gevoel van superieuriteit te hebben, alsof we bovenaan in de keten staan en alles mogen, alsof alles van ons is, maar alles heeft op den duur zijn tol natuurlijk. Dan doel ik niet alleen op het uitsterven van dieren of planten als je teveel neemt, maar ook voor jezelf. Want wat zegt dit over mij als ik hier niet over nadenk? Wat voor mens maakt het mij als ik alleen neem en niet geef – en inherent daaraan wat maakt het mij voor heks? Als voorbeeld let ik op de planten, als ik er een van nodig heb dan zoek ik naar een plek waar er genoeg staan. Ik wil niet degene zijn die zorgt dat deze soort eindigt met hier bestaan voor mijn eigen gewin. Als ik iets wil pakken dan sta ik bewust even stil en check ik hoe dit voelt. Voelt het goed? Dan bedank ik en neem ik het mee, zo niet, dan laat ik het liggen. Plant jij iets terug als je iets neemt of hoe bedank je? Hetzelfde geldt voor de dingen die ik maak. Als ik een tak zoek dan breek ik deze niet van een boom, maar zoek ik naar een tak die al op de grond ligt. Ik wil dingen een tweede leven geven, maar niet het leven nemen voor mijn eigen gewin.
Ik vraag me af hoe anderen deze momenten ervaren – en waar zij op letten. Ben je misschien onbewust toerist in de natuur? Of juist niet? En zo niet, op welke dingen let jij als je zo’n moment beleefd – en (hoe) trek je dit door in het dagelijks leven? Zie je de natuur om jou heen veranderen bijvoorbeeld? Ben je vrijwilliger bij een organisatie die anderen bewust maken, scholen informeren, lezingen geven over biodiversiteit of help je de dieren door bv vrijwilligere te zijn bij de dierenambulance of de natuur door het vuil / rommel op te ruimen (ook al is het niet van jou)? Doe je dit in een andere vorm? Of misschien (nog) niet? Wat het ook is wat je doet, waarom doe je het – en op welke manier? Ik ben benieuwd naar jullie ervaringen en visies.
Wil je de natuur meer ervaren? Dan zie ik je graag in de workshop zesde zintuig of de heksenopleiding 🙂 of stuur me gerust een mailtje via info@moonchildren.nl
Ben ik me bewust van mijn omgeving?
